ဇိမ္ခံရြက္သေဘၤာႏွင့္ အပန္းေျဖခရီးထြက္လာသည္ ့လုပ္ငန္ရွင္သူေဌးႀကီးတစ္
ေယာက္က ပင္လယ္ကန္းရိုးတန္း တစ္ေနရာတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ၊ တံငါသည္တစ္
ေယာက္က ေလွနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လွဲကာ ေဆးတံကိုခဲေနသည္ကို ေတြ ့ရ
ေလသည္ ။ သူ ့ပံုစံကိုႀကည့္ကာ သူေဌးႀကီးစိတ္ပ်က္သြားကာ ဂရုဏာေဒါေသာႏွင့္ေမးသည္ ။
ေယာက္က ပင္လယ္ကန္းရိုးတန္း တစ္ေနရာတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ၊ တံငါသည္တစ္
ေယာက္က ေလွနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လွဲကာ ေဆးတံကိုခဲေနသည္ကို ေတြ ့ရ
ေလသည္ ။ သူ ့ပံုစံကိုႀကည့္ကာ သူေဌးႀကီးစိတ္ပ်က္သြားကာ ဂရုဏာေဒါေသာႏွင့္ေမးသည္ ။
`` မင္း ဘာလို ့ ငါးဖမ္းမထြက္ပဲ ဒီမွာ ထိုင္ေနရတာလည္း "
"မနက္အေစာႀကီးတည္းကပဲ တစ္ေန႔စာဖမ္းလို ့ရျပီဗ် ´´ တံငါသည္က ေျဖသည္ ။
`` ဟ ဒါဆို ေနာက္ထပ္မဖမ္းေတာ့ဘူးလား ´´
`` ဖမ္းျပီး ဘာလုပ္ရမွာလည္း ´´
`` ထပ္ဖမ္းေတာ့ ေရာင္းစားရင္ ပိုက္ဆံပိုရမွာေပါ့ကြ ၊ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရရင္ မင္းေလွမွာ စက္တပ္လို႔ရမယ္ ၊ စက္နဲ ့ဆိုရင္ ပင္လယ္ထဲ အေ၀းႀကီးထြက္ႏိုင္မယ္၊ အဲဒီအခါ ငါးေတြပိုရမယ္ ၊ အဲဒါေတြကိုေရာင္းျပီး ပိုက္ဆံစုရင္ မင္း ႏိုင္လြန္ပိုက္၀ယ္ႏိုင္မယ္ ၊ ႏိုင္လြန္ပိုက္ ၀ယ္ႏိုင္မယ္ ။ ႏိုင္လြန္ပိုက္နဲ ့ဆိုေတာ ့ ေငြပိုရျပီး ၊ စက္ေလွ တစ္စီးကေန ႏွစ္စီးျဖစ္လာမယ္၊ ဒိထက္အေျမာက္အျမားလဲျဖစ္လာႏိုင္တယ္၊ အဲဒီအခါ မင္း ငါ့လိုသူေဌးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာေပါ့ကြ"
သူေဌးႀကီးက ႀကီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းကို တြက္ျပသည္။
" အဲဒီအခါက် ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ "
" အဲဒီခါ မင္း ငါ့လို ေအးေအးေဆးေဆး ဇိမ္နဲ႔ေနႏိုင္မွာေပါ့ကြ၊ "
" ေၾသာ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုေကာ ဘာလုပ္ေနတယ္ထင္လို႔လဲ " ။ ။
Anehony DeMello ၏ How Much Is Enough
ေဖျမင့္ ဘာသာျပန္သည္ ။
No comments:
Post a Comment