စိတ္ေရာဂါကုပါရဂူႀကီးသည္ သူ၏ၿခံထဲတြင္စိိုက္ထားေသာသစ္ပင္
မ်ား ေရမေလာင္းရသည္မွာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္သျဖင့္
ေရပုံးေလးဆဲြ၍ အျပင္သို႕ ထြက္မည္အျပဳတြင္
မိန္းမျဖစ္သူမွ လွမ္းေအာ္ေျပာေလသည္။
မိန္းမ… " ဟဲ့..ေယာက်ၤား ဒါကဘယ္တုန္း "
ေယာက်ၤား… " ၿခံထဲဆင္းၿပီး ပန္းပင္ေရေလာင္းမလို႕ေလကြာ"
မိန္းမ… " ရွင္႐ူးေနလား …အျပင္မွာ မိုးရြာေနတာကို "
ေယာက်ၤား… " ေအာ္ေအး..မင္းေျပာမွဘဲသတိရေတာ့
တယ္…ထီးယူဖို႕ေမ့ေနတယ္.."
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
သြားဆရာ၀န္ဆီသို႕ လူနာတစ္ဦး ေရာက္လာေလသည္။
``ဆရာ ကၽြန္ေတာ္သြားႏႈတ္ခ်င္လို႕..ဒါေ
``ဟာ..ဒီအတြက္ေတာ့ မပူနဲ႕…ကၽြန္ေတာ့မွ ရဲေဆးရွိတရ္ဗ်…´´
ဟုဆိုကာ ၀ီစကီတစ္ခြက္တုိ္က္လိုက္ေလသည္..
``ကဲ… ဘယ့္နဲ႔လဲ.. ခင္ဗ်ားမွာ သတိၱေတြရွိသြားၿပီးမလား..´´
``ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ္သတိၱေတြရွိသြားၿပီဗ်….
ကၽြန္ေတာ္သြားကုိ ထိရဲတဲ့ေကာင္ ထိၾကည့္စမ္း..´´
------------------------------
စိတ္ေရာဂါကုပါရဂူႀကီးသည္ လူနာအေျခအေနၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးရန္
ေဆး႐ုံသုိ႕ေရာက္ရွိလာသည္။ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းသို႕ေလွ်
သူ႕အား ေတာက္ေလွ်ာက္ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္..
လူထြားႀကီးအနားေရာက္ခါနီးတြင္ လူထြားႀကီးမွာ သူ၏ေဘးရွိထိုင္ခုံအား ေကာက္ကိုင္ၿပီး သူဆီသို႕ ေျပးလာသည္..
ပါရဂူႀကီးမွာလည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ေျပးႏိုင္မွလြတ္ႏိုင္မည္ဟုဆိုၿပီး အသားကုန္သာလိမ့္ေျပးေလေတာ့သည္..
ေျပးရင္းေျပးရင္းျဖင့္ ပါရဂူႀကီးသည္လမ္းမွားၿပီး
အုတ္တံတိုင္းႀကီးဆီသို႕ ေရာက္ရွိ၍လမ္းပိတ္သြားေလသည္
ပါရဂူႀကီးလည္း မထူးေတာ့ပါဘူးကြာ..ဟုဆိုကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းငုံထားလိုက္ေလသည္
လူထြားႀကီးမွာ ပါရဂူအနားသုိ႕ေရာက္လာၿပီး ဤသုိ႕ေျပာလိုက္ေလသည္.
" ထိုင္ပါခင္ဗ်ား…ကၽြန္ေတာ္က ဧည့္ႀကိဳပါ" .. တဲ့
------------------------------
စိတ္ေရာဂါအထူးကုေဆး႐ုံႀကီးတြင္ ျဖစ္သည္။
ပါရဂူႀကီးမွ လူနာ၏အေျခအေနမ်ားကုိ စစ္ေဆးရန္အတြက္ မိတ္ဆုံစားပဲြတစ္ခု
ျပဳလုပ္ေပးသည္။ စားပဲြတန္းႀကီးတြင္ လူနာအားလုံးစုထိုင္ေစၿပီး
ပန္းကန္အလြတ္ႏွင့္ဇြန္း ကုိယ္စီခ်ထားေပးေလသည္..
ဆရာ၀န္ႀကီးမွ " ကဲ..မင္းတို႕အားလုံးၾကက္သားဆန္ျ
စားႏိုင္ၾကၿပီး"ဟုအားလုံးကုိအမိ
လူနာမ်ားမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေခါင္းငုံလ်က္ ဘာမွမပါသည့္ ပန္းကန္အား
အသားကုန္ ေလြးပါေတာ့သည္..
ဆရာ၀န္ႀကီးမွ တပည့္မ်ားကုိ စားေကာင္းလားဟုလိုက္ေမးရာ
သူတို႕ကလည္း အရမ္းကိုေကာင္းေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။
တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ လူနာတစ္ဦးမွာ မစားဘဲပန္းကန္အား ၾကည့္ေနေလသည္။
ဆရာ၀န္ႀကီး ဒီလူနာေတာ့ စိ္တ္ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီဟု
" တပည့္ ဘာျဖစ္လို႕မစားတာလဲ "
"ဟာဗ်ာ.. ဒီေလာက္ပူေနတာကုိ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးစားလုိ႕ရမွာလဲ"
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ လူနာသုံးဦးကုိ အိမ္သာခြက္(၃)ခုတြင္ တန္းစီေစၿပီး ငါးမွ်ားတံကုိင္ကာ
ငါးမွ်ားခိုင္းေလသည္.. ဆရာ၀န္ႀကီးမွာ လူနာ၏စိတ္အေျခအေနကို ေမးေလသည္။
ဆရာ၀န္.. " တပည့္. ငါးရရဲ႕လား "
ပထမလူနာ…" အ႐ူးရဲ႕ တိုးတိုးေျပာ.. ဟိုမွာ ငါးပြက္ေနၿပီ..မျမင္ဘူးလား"
ဆရာ၀န္… " တပည့္.. မင္းေရာ ငါးမွ်ားလို႕ရလား.."
ဒုတိယလူနာ.." ဒီမွာ ဆဲြေနၿပီ.. ေဘးဖယ္ ငါးကႀကီးတယ္ "..
ဆရာ၀န္… " တပည့္.. ငါးရရဲ႕လား"
တတိယလူနာ.." ဟာခင္ဗ်ား ႐ူးေနလား… ဒီလိုေနရာမွာ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ငါးရွိမွာလဲ "
ဆရာ၀န္ႀကီးမွာ တတိယလူနာကို ပုံမွန္စိတ္ျဖစ္သြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္..ေဆး႐ုံက ေပးဆင္းလိုက္သည္။
သူ၏သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ ဘာေၾကာင့္ေပးဆင္းသည္ကုိသိခ်င္၍ သူငယ္ခ်င္း မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီကထြက္သြားရတာလဲကြာ
ဟိုလူင႐ူးေပါ့… ငါ့ကိုလာေမးတယ္.. ငါးရလားတဲ့..
ငါ့ေနရာဒီေလာက္အထိ ငါးပြက္တာ ငါက အရူးမွမဟုတ္တာ…
ေျပာျပလိုက္ရင္ ဒီေကာင္ ငါ့ေနရာကုိ လာမွ်ားမွာေပါ့ကြ…
အဲဒါမေျပာရေကာင္းမလားဆိုၿပီးေတာ
လို႕ေျပာလိုက္သတဲ့.
******************************************************************************************
No comments:
Post a Comment