ေမေမ

အေမ - သား... တကယ္လို႔ အေမမ်က္စိမျမင္ေတာ့ရင္ သားဘာလုပ္မလဲ ...

သား - သားအေမ့ကို သားတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အ ေကာင္းဆံုးေဆးရံုကိုေခၚသြားၿပီးကုမယ္....
အေမ - အဲ့လိုကုလို႔မွ မေပ်ာက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေရာ ..သား - အဲ့ဒါဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးေဆးရံုရွိတဲ့ေနရာကို ေခၚသြားၿပီး အေမ့ကိုကုေပးမယ္..
အေမ - ေကာင္းပါၿပီကြယ္... အဲ့ဒီလို ထပ္ကုလို႔မွ အေမ့မ်က္စိမျမင္ရေသးဘူး ဆိုရင္သားဘာဆက္လုပ္မလဲ...သား - ဒါဆို သားအေမ့ကို တစ္သက္လံုးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွာေပါ့.... အေမ - ဒါမွအေမ့သား...... သားကို အေမအရမ္းခ်စ္တယ္....
သား - အေမ တကယ္လို႔ သားမ်က္စိမျမင္ရေတာ့ဘူးဆိုရင္ အေမေကာဘာလုပ္မလဲဟင္..အေမ - အေမ့မ်က္လံုးေတြ သားကို ေပးလိုက္မွာေပါ့.. သားရယ္..

သင့္ဆီက သင့္ေမေမ ဘာေတြလိုအပ္ေနလဲ သင္သိသလား??

"သား အေမ့ကို ငါးရိုးေလးႏႊင္ေပးပါလား အေမ မျမင္ရလို႔...""ဟာ..အေမကလည္းဗ်ာ ဒီမွာသားလည္းမနည္းႏႊင္စားေနရတာ..အေမစားေနတာလဲၾကည့္ပါအံုး ထမင္းလံုးေတြကေအာက္က်လု႔ိ ဂရုစိုက္မွေပါ့အေမရ...."
ထမင္း၀ိုင္းမွ အေမအိုႀကီး၏ အကူအညီေတာင္းသံသည္ သားျဖစ္သူ၏ေအာ္ေငါက္သံေနာက္တြင္ တိုးလွ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္သြား၏...အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာ သူမအတြက္ ထမင္းတလုတ္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ဖို႔ လက္ေတြက ငယ္ငယ္ကလို သန္သန္မာမာမရွိေတာ့...ဇရာ၏ ႏွိပ္စက္မႈသည္ သူမတစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ ျဖစ္ေစခဲ့သည္.. သူမ၏ အေတြးမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ဆီသို႔တေရြ႔ေရြ႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္...
သားငယ္ငယ္က ထမင္းစားသည့္အခါ ထမင္းလံုးမ်ားေပပြ၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္လည္း ျပန္႔က်ဲက်လွ်က္....ထိုဟာမ်ားကို ရွင္းရသည့္အျပင္ အရိုးစူးမွာ စိုး၍ အရိုးႏႊင္ေပးရသည္....ႏႊင္ေပးသည့္ၾကားက မေတာ္တဆ သား အရိုးစူးသည့္အခါ အရိုးျမန္ျမန္က်ေစဖို႔ ငွက္ေပ်ာသီးေခ်ာ့ေကၽြး၍သား၏ရင္ဘတ္ေလးကို ၾကင္ၾကင္နာနာသပ္ေပးၿပီး မိမိ၏ ေသခ်ာဂရုမစိုက္မႈအတြက္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္မဆံုးျဖစ္ခဲ့ရသည္...ခုသူမကိုေတာ့သားသည္ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့....သားေရခ်ိဳးသည့္အခါ ေရဇလံုထဲတြင္ ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနသည့္ သားကို ေခ်ာ္လဲမွာစိုး၍ ထိန္းေက်ာင္းေပးခဲ့ဂရုတစိုက္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ရသည့္ သူမ.. ခု ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိေရညိွမ်ားျဖင့္ ေခ်ာေနေသာၾကမ္းျပင္ကို အေမေခ်ာ္လဲမွာစိုး၍ တိုက္ခၽြတ္ရွင္းလင္းေပးရမွန္း သားသတိမထားမိခဲ့...
ေရခ်ိဳးၿပီးတိုင္း သနပ္ခါးလိမ္းတတ္သည့္ သူမအတြက္ "သားကိုယ္တိုင္ေသြးထားတာေမေမလိမ္းဖို႔ "ဆိုသည့္အေျပာမ်ိဳး သားပါးစပ္ဖ်ားကထြက္က်လာသည္ကို သူမလိုခ်င္မိသည္...သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္က သားကိုေပါင္ေပၚတင္၍ မိမိေသြးထားသည့္ သနပ္ခါးကို သားမ်က္ႏွာေပၚ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါးကြက္ညီညီလိမ္းေပးတတ္သည့္အခ်ိန္မ်ားကို သားမမွတ္မိေတာ့....သားလက္သည္းေျခသည္းေလးေတြကိုတပတ္တခါ ညွပ္ေပးတိုင္း အသားေလးကို ညွပ္မိမွာစိုး၍ ဂရုတစိုက္ ညွပ္ေပးခဲ့သည့္ သူမေမတၱာ...တခါတရံအသားကိုညွပ္မိ၍ သားဆီမွ စူးခနဲထြက္ေပၚလာသည့္ ငုိသံသည္ သူမရင္ကိုဗေလာင္ဆူေအာင္ ျပာယာခတ္ ေစခဲ့မွန္းသားမသိခဲ့.....ခုသူမလက္သည္းေျခသည္းေတြ ရွည္လာေတာ့ သားကိုယ္တိုင္ မိမိကုိ ဂရုတစိုက္ညွပ္ေပးတာမ်ိဳး တမ္းတမိသည္...သို႔ေသာ္ "ဒါေလးလုပ္တာမ်ား အေမရယ္ ကိုယ္တိုင္ပဲညွပ္လိုက္ပါလားသားမအားဘူး"ဆိုေသာ သားအေျပာေအာက္တြင္ သူမ၏စိတ္ကူးေလးမ်ားေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ရသည္.....
ကေလးပီပီ ကစားကြင္းသြားရတာ ႏွစ္သက္ေသာ သားအတြက္ တပတ္တခါ အလုပ္အားရက္သည္ သားႏွင့္အတူ ကစားကြင္းတြင္ အခ်ိန္ကုန္ေစဖို႔ျဖစ္ခဲ့သည္...ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနေသာသားကိုၾကည့္ရင္းသူမရင္ထဲတြင္ တပတ္လံုး လုပ္ခဲ့သမွ် အလုပ္ အေမာေတြ အားလံုး ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရသည္... ခုခ်ိန္ဘုရားသြားခ်င္၍ "သားဘယ္ေန႔အားလဲ အေမ့ကိုလိုက္ပို႔ပါလား"ဟူေသာ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္အေမးကိုအလုပ္အားရက္တိုင္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ Golf သြားကစားတတ္ေသာ သား၏ အခ်ိန္မ်ားကသားကိုယ္စားအေျဖေပးခဲ့သည္....သားငယ္စဥ္ေက်ာင္းမေနရေသးခင္ကာလ သူေတြ႔သမွ် စာမ်ားကို "ေမေမဒါဘာေရးထားတာလဲဟင္ သားကိုဖတ္ျပ " ဟူ၍ တြတ္တီးတြတ္တာ ေမးတတ္သည္.... မိမိ အတြက္ သားေမးတိုင္းေက်ာင္းမေနရေသးဘူး ငါ့သားက စာေတြစိတ္၀င္စားေနျပီဟူေသာပီတိျဖင့္ သားကို ဖတ္ျပရ ရွင္းျပရသည္မွာအေမာတစ္ခုဟု မထင္မွတ္ခဲ့.....ခု သူမ မ်က္လံုးမ်ား ဇရာ၏ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္တြင္ အရာရာကိုၾကည့္ရျမင္ရသည္မွာ မႈန္တ၀ါး၀ါး...သားကို ဘာေရးထားသည္လဲေမးေတာ့သားႏႈတ္ဖ်ား မွထြက္က် လာသည့္ " ဒီေလာက္စာလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ေရးထားတာ မျမင္ရဘူးလား အေမရာ "ဆိုေသာစိတ္မရွည္ေသာသား၏ေအာ္သံသည္မာရသြန္ေျပးျပီး ျပန္လာေသာကစားသမား တစ္ေယာက္ထက္ သူမရင္ကို ပို အေမာဆို႔ေစခဲ့သည္....သားငယ္ငယ္က ညအိပ္ခါနီးတိုင္း မိမိပံုျပင္စာအုပ္ေလးေတြဖတ္ျပမွ သားအိပ္ေပ်ာ္တတ္သည္...သူမသည္ သားအတြက္ ပံုေျပာဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္...သားေမးသမွ်ကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပခဲ့သည္..ခုတရားစာအုပ္ ေလးဖတ္ခ်င္သည့္အခါ သားကိုအကူညီေတာင္းမိေတာ့ "အေမကလည္းတရားေခြေတြ ရွိတာပဲနားေထာင္ပါလား " ဟူေသာ သား၏အေျပာသည္ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနေသာသူမ၏ မ်က္လံုးအစံုကို ေခတၱခဏ မိုးရြာေစခဲ့သည္.... သားသည္ သူငယ္စဥ္ဘ၀မိမိဂရုစိုက္မႈမ်ားကုိေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္...မိမိ၏ လက္ရွိအသက္အရြယ္သည္ လူ႔ဘ၀၏ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီဆိုတာကို သားသတိမထားမိခဲ့...ဇရာေထာင္းလာေသာ သူမအတြက္ အစစအရာရာသည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀လို သူတစ္ပါးအကူအညီမပါဘဲ လုပ္ကိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းသည္ဆိုတာ သားမသိ....အကူအညီေပးေသာ ထိုသူတစ္ပါးသည္ မိမိရင္မွေမြးဖြားခဲ့ေသာ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလး ျဖစ္ေစခ်င္သည္ကို သားေမ့ေနခဲ့သည္....ထိုဆႏၵသည္အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္၍ လူပိုတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ သူမအတြက္ သားကိုဒုကၡေပးလိုျခင္း မဟုတ္...
သားရင္ခြင္ထဲတြင္ေန၍ သား၏ ျပဳစုမႈကို ေတာင့္တမိသည္...ၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္မိသည္..
သား၏ေမတၱာကို ေမွ်ာ္လင့္မိသည္....မိမိဘ၀၏ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားကို သား၏ ၾကင္နာေႏြးေထြးေသာဂရုစိုက္မႈမ်ားေအာက္တြင္ ကုန္ဆံုးခ်င္မိသည့္ မိဘတစ္ယာက္၏ စိတ္ဆႏၵသပ္သပ္သာျဖစ္သည္....
သို႔ေသာ္ အထီးက်န္ဆန္လွေသာ သူမ၏ ဘ၀သည္ သူမ၏စိတ္ကူးႏွင့္ လြန္စြာျခားနားလွသည္....မိမိ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေဆာ့ကစားေနခဲ့ေသာ သား၏ ငယ္စဥ္ကာလ ပံုရိပ္ေလးကိုျပန္လည္ျမင္ေယာင္ရင္း သူမ၏ မ်က္ရည္တစ္စသည္ ထမင္း၀ိုင္းေပၚရွိ ထမင္းပန္းကန္ထဲသို႔ ေပါက္ခနဲ...................
"သင္၏ ၾကင္နာေႏြးေထြးေသာေမတၱာတရားကို သင္၏မိဘမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္"

စေနၿဖိဳး {S@n@y Phyo} မွတစ္ဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္